tekst Natalia Brola, psycholog dzieci i młodzieży ,psycholog interwencji kryzysowej
Zgodnie z teorią przywiązania Johna Bowlbyego wyróżnić możemy cztery typy przywiązania: bezpieczne, pozabezpieczne- unikające, pozabezpieczne- opór, zdezorganizowane. Teoria ta mówi o istocie więzi jakie dziecko tworzy w pierwszych latach życia z opiekunami i jak może to wpłynąć na budowanie relacji w przyszłości.
Typ bezpieczny jest najbardziej pożądanym, gdyż wspiera prawidłowe funkcjonowanie społeczne emocjonalne, oraz budowanie pozytywnej samooceny. Aby w relacji opiekun- dziecko powstał styl bezpieczny kontakty powinny być stabilne, tzn. dziecko wie, że w przypadku dłuższej czy krótszej nieobecności opiekun powróci. Wzmacniające będzie również aktywne zainteresowanie dzieckiem, tym co robi i co komunikuje, zaspokajanie potrzeb, fizyczna bliskość, a także jego poczucie bezpieczeństwa.
Jeżeli aspekty relacji z dzieckiem wymienione powyżej są naruszane, a rodzina znajduje się w sytuacji konfliktowej prowadzić to będzie do kształtowania się stylu pozabezpiecznego wynikającego z doświadczenia negatywnych interakcji, zaburzonego poczucia bezpieczeństwa, oschłości, ograniczonej bliskości fizycznej, braku wystarczającej uwagi opiekunów. Co w dalszym życiu i funkcjonowaniu dziecka skutkować będzie obniżoną oceną, trudnością w budowaniu zaufania w relacjach, niezdolności do prawidłowej wentylacji emocji.
Nawet początkowe wykształcenie stylu bezpiecznego, może zaprzepaścić niekorzystna zmiana w środowisku rodzinnym i doprowadzić do zmiany stylu na pozabezpieczny. Na szczególny czas, podczas którego budowanie przywiązania jest wyjątkowo intensywne, przypada wiek dziecka od 6/8 miesiąca do 3 roku życia.
Jeżeli konflikt w rodzinie nastąpi w późniejszych latach życia dziecka może doprowadzić to do epizodów depresyjnych, niedostosowania społecznego, agresji, demoralizacji, zaburzeń osobowości, trudności w relacjach.
W świecie wypełnionym relacjami międzyludzkimi, konflikty są nieuchronne, nie ma możliwości ich całkowitego wyeliminowania. Należy jednak zwracać szczególną uwagę na to by w miarę możliwości na bieżąco prezentować najmłodszym członkom rodziny konstruktywne sposoby rozwiązywania nieporozumień. W przypadku głębokiego konfliktu, a w tym rozwodu rodziców, nieodzowną pomocą będzie wsparcie psychologa, terapeuty.
