Diagnoza psychologiczna rozpoczyna się od zgłoszenia się pacjenta, jego rodzica lub skierowania przez psychiatrę. Pierwsze spotkanie to wywiad diagnostyczny, który trwa około 90 minut. W trakcie tego spotkania psycholog zbiera szczegółowy wywiad dotyczący historii pacjenta od urodzenia. Warto zabrać ze sobą dokumentację medyczną oraz opinie, jeśli są dostępne.

Po przeprowadzeniu wywiadu diagnostycznego, psycholog proponuje dalsze kroki w zależności od zidentyfikowanych potrzeb – mogą to być badania w kierunku autyzmu, ADHD lub innych zaburzeń. Kolejne spotkania obejmują szczegółową diagnostykę, w tym wypełnianie testów psychologicznych takich jak CONNERS, DIVA, ADOS, MMPI i inne.

Na ostatnim spotkaniu pacjent otrzymuje pisemną opinię, w której zawarte są wyniki diagnozy oraz zalecenia dotyczące dalszego postępowania. Wyniki są omawiane szczegółowo, aby pacjent lub rodzic mógł zrozumieć diagnozę i zaplanować dalsze kroki terapeutyczne lub lecznicze.

Na pierwszą konsultację do psychologa dziecięcego zawsze zgłaszają się rodzice. Jeśli posiadają dokumenty lub opinie, warto je również zabrać. Psycholog przeprowadza wywiad, zapoznaje się z historią i problemem dziecka. Jeśli zostanie kilka minut, może przedstawić się dziecku. Na drugą konsultację zaprasza dziecko lub nastolatka, zbiera wywiad, omawia problem i plan terapii. Istnieje możliwość, że po kilku spotkaniach psycholog zaprosi rodzica(-ów) na konsultację w celu omówienia problemów i tematów, które napotkał podczas terapii.

Psychoterapia i pomoc psychologiczna to z jednej strony dziedziny wzajemnie się uzupełniające, z drugiej strony, istnieją między nimi pewne różnice.
Pomoc psychologiczna zmierza do poprawy funkcjonowania i samopoczucia pacjenta. Jej celem może być lepsze zrozumienie siebie, uzyskanie akceptacji i zrozumienia. Umożliwia rozładowanie emocji, pomaga pacjentowi podjęcie leczenia, uczy umiejętności przydatnych w relacjach interpersonalnych. Praca psychologa skierowana jest też do osób zdrowych przeżywających kryzysy (np. utratę osoby bliskiej), a także wspieranie w rozwoju osobistym.

Psychoterapia, jak sama nazwa wskazuje, jest to rodzaj terapii, a więc nie jest to spotkanie jednorazowe. Psychoterapia ma na celu usunięcie zaburzeń przeżywania i zachowania. W terapii tej terapeuta oddziałuje na pacjenta, lub grupę pacjentów, posługując się psychospołecznymi (nie lekami) sposobami wpływania na stan psychiczny osoby. Psychoterapeuta pomaga pacjentowi zrozumieć objawy i przyczyny swoich problemów, tak, aby mógł wypracować sobie nowe formy funkcjonowania, a także lepiej zrozumieć motywy swojego dotychczasowego przeżywania. Psychoterapia nie jest pojedynczym spotkaniem, zawsze jest długoterminowa.

To pytanie jest najczęstszym ze wszystkich. Pomożemy Ci zrozumieć różnice pomiędzy poszczególnymi zawodami.

Psychiatra
Psychiatra jest lekarzem, który ukończył studia medyczne i posiada specjalizację z psychiatrii lub jest w trakcie specjalizacji w dziedzinie z psychiatrii. Jego praca polega na diagnozie oraz leczeniu zaburzeń psychicznych i chorób psychicznych. Najczęściej proponuje farmakoterapię (leki), może też, jeśli ma odpowiednie uprawnienia, stosować psychoterapię. Często psychiatrzy współpracują z psychologami i psychoterapeutami. 

Psychoterapeuta
Psychoterapeuta to dyplomowany psycholog lub psychiatra, który również ukończył specjalistyczne studia lub kurs psychoterapii i odbył własną terapię szkoleniową. Psychoterapeuta poddaje swoją pracę systematycznej superwizji, czyli jest nadzorowany przez innego, bardziej doświadczonego fachowca w tej dziedzinie. Praca psychoterapeuty polega na podejmowaniu z pacjentem szczególnej formy dialogu, którego celem jest leczenie zaburzeń przeżywania i zachowania, usunięcie objawów i ich przyczyn. 

Psychologa, psychoterapeutę oraz psychiatrę obwiązuje tajemnica zawodowa. Żaden z Twoich problemów nie wyjdzie poza cztery ściany gabinetu. Dlatego warto, abyś był otwarty w kontakcie z fachowcem, bo w ten sposób jest szansa na dotarcie do źródła Twojego problemu. Oczywiście wszystko, czym będziesz mówić, jest całkowicie dobrowolne. W gabinecie nikt nie będzie Cię zmuszał do tego, abyś powiedział więcej, niż chcesz i potrzebujesz.

Oczywiście, możesz przyjść z osobą bliską do nas i sam przedstawić problem w taki sposób, w jaki go widzisz. Ale pamiętaj, Twój bliski sam musi dobrowolnie wyrazić chęć leczenia. Bez tego terapia nie będzie możliwa. Nie martw się, do którego specjalisty masz przyjść – my Cię pokierujemy do odpowiedniego fachowca. 

Psychoterapia nie jest operacją medyczną, która poprzez wycięcie pewnych elementów lub wszczepienie innych, wyleczy psychikę. Bardziej przypomina uczenie się, które, jak wiadomo jest dłuższym procesem, wymagającym zrozumienia, ćwiczenia, sprawdzania i doskonalenia. W nauce nowych rzeczy jak i w terapii zaczynamy od ugruntowania i uporządkowania podstaw, zanim rozszerzymy spektrum myślenia i działania, co również wymaga czasu. Często też problem, początkowo określony w jednym zdaniu, w toku terapii okazuje się bardziej złożony, rozkładający się na różne sfery życia, lub odkrywamy, że tak naprawdę coś zupełnie innego było sednem trudności.
Każda terapia wiąże się z indywidualną problematyką i historią pacjenta oraz jego zaangażowaniem w proces zdrowienia. W związku z tym trudno określić długość psychoterapii. Na początku na pewno przydadzą się przynajmniej trzy spotkania, aby terapeuta/psycholog mógł poznać problem pacjenta i zaproponować mu plan terapii.

Psychologa/psychoterapeutę obowiązuje zasada tajemnicy zawodowej, dlatego wszelkie notatki, zapisy sesji, wyniki badań psychologicznych, są przechowywane w sposób uniemożliwiający powiązanie ich z danymi osobowymi. Konsultacje superwizyjne, również zapewniają anonimowość.Wyjątkiem są sytuacje, w których istnieje zagrożenie czyjegoś życia lub zdrowia oraz gdy psycholog dowiaduje się o popełnieniu przestępstwa. Z tajemnicy zawodowej może psychologa / psychoterapeutę zwolnić sąd.
Ponadto w celu zapewnienia dyskrecji i poczucia zaufania, terapia odbywa się w komfortowych warunkach, w odpowiednio przygotowanym pomieszczeniu.

Superwizor w pracy psychoterapeutycznej to doświadczony terapeuta, który nadzoruje i wspiera innych psychoterapeutów. Jego rolą jest zapewnienie jakości pracy terapeutycznej poprzez analizę przypadków, doradztwo oraz pomoc w rozwoju zawodowym terapeutów. Superwizor pomaga w rozwiązywaniu trudności, jakie mogą pojawić się w trakcie terapii, oraz dba o etyczne standardy pracy.